Toprak dediler, İşlediler,
Ellerini nasırlaştırdılar.
Düne kadar kardeştiler, arkadaştılar,
Bir karış toprağa ayrıştılar.

Aynı beşikte büyüdüler,
Sallandılar bir o yana bir bu yana.
Aynı anadan süt emdiler,
Şimdi birbirine sırt döndüler.

Sofraya diz çöküp oturdular,
Aynı çanaktan yemek yediler.
Aynı ekmeği bölüştüler,
Bir karış toprağa şimdi küstüler.

Hani ölüm birleştirirdi insanları,
Helal ederdi kula kul hakkını,
Aradım göremedim ortalıkta,
Toprak diye ölüye küstüler.

Hani demiş ya ozan,
Malda yalan mülkte yalan.
Kim alıp götürmüş giderken
İnsanca yaşa iyiliktir dünyada kalan.

Sen elini uzat isterse havada kalsın
Sakın yüzün kızarmasın
Kötülük yapanlar utansın
Ömür kısadır yaşayana; onu geç anlarsın.

Mal hırsı, mülk hırsı,
Bozdu hep aramızı.
Kefenin cebi yok diyenler,
Kestiler boğazımızı.

Biri anamdı biride babam
İki erkek kardeştik biz
Birimiz el üstünde birimiz uzaktı
Sevgiden uzak kalmak bizi yaktı.

 10.10.2018